Wizerunek Matki Bożej jako Sedes Sapientiae

Kategoria: Czytelnia duchowa

Utworzono: wtorek, 27, październik 2015 23:36

Wizerunek Sedes Sapientiae powstał w 2000 roku w Rzymie. Jego autorem jest chorwacki jezuita ojciec Marko Ivan Rupnik (ur. 1954), wykładowca teologii duchowości na Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie. O. Rupnik, obok swojej działalności dydaktycznej i naukowej, jest autorem wielu dzieł sztuki religijnej łączących tradycję i duchowość Wschodu i Zachodu. M.in. w całości udekorował imponującymi mozaikami jedną z kaplic w Pałacu Apostolskim w Watykanie.

Ikona Sedes Sapientiae, poświęcona przez św. Jana Pawła II, została podarowana środowiskom akademickim całego świata podczas Jubileuszu Roku 2000 i od tamtej pory odwiedza różne centra uniwersyteckie świata. Goszczono ją m.in. w Rosji, Hiszpanii, Irlandii, Szkocji, Anglii, Chile, Grecji oraz w 2005 r w Polsce. Ojciec Święty pragnął, żeby Matka Boża - Stolica Mądrości - była natchnieniem dla Uniwersytetów, tak profesorów jak i studentów. Papież z troską zwracał uwagę na niepokojące sygnały, że współczesne Uniwersytety odchodzą od źródła Mądrości, co w konsekwencji prowadzi do wielkiego kryzysu człowieka, kultury i w ogóle napawa niepokojem o przyszłość świata.

Wizerunek Maryi z Dzieciątkiem jako Stolicy Mądrości ukazuje Matkę Bożą jako tron Jezusa (por. centralne usytuowanie postaci Jezusa) będącego wcieloną Mądrością Bożą. Twarz Maryi na wizerunku wyraża skupienie i powagę mówiącą o tym, że zna nie tylko ziemską drogę Jej Syna aż po mękę i krzyż, ale także rozważa to wszystko w swoim sercu. Chrystus przedstawiony jest tu jako młodzieniec, by podkreślić, że Mądrość nie podlega upływowi czasu, nie starzeje się, jest wieczna i wiecznie młoda. Twarze Maryi i Jezusa otaczają aureole, będące symbolem świętości tych postaci. W aureolę Jezusa wpisany jest krzyż, naczelny znak Jego zbawczej misji. Maryja posiada szatę w kolorze intensywnej czerwieni. Na Jej czole i ramionach widoczne są trzy gwiazdy, symbol Jej potrójnego dziewictwa. Maryja ukazuje Jezusa ludowi, będąc jednocześnie tą, która jest Mu najbliższa – jest osobą, która w doskonały sposób zgłębiała, odczytała i wypełniła Nowe Przykazanie (por. Łk 2,19.51).

W swoim wyrazie Ikona jest nawiązaniem do przedstawień Chrystusa jako Pantokratora – tego, który panuje nad Kosmosem nadając mu sens i wypełniając boskim porządkiem i harmonią. Chrystus jako osoba boska przyodziany jest w wewnętrzną szatę koloru czerwonego i wierzchnią koloru złotego. Przez rękę ma przewieszoną stułę. Prawa dłoń Chrystusa uniesiona ku górze jest gestem nauczania i błogosławieństwa. Zwój trzymany w lewej ręce symbolizuje Prawo Nowego Przymierza – prawo miłości, które jest mądrością czasów nowych, mesjańskich, ostatecznych, związanych z przyjściem Chrystusa w ciele. Zwój, ma też symbolizować, iż Jezus to Logos, odwieczne Słowo Boga.

Ikona jest mozaiką (ułożoną na drewnie), wykonaną z elementów żółtego marmuru sieneńskiego, marmuru czerwonego z Francji, marmuru białego z Carrara we Włoszech, złota na szkle, ale także fragmentów metalu i porcelany. Jej twórcą, pochodzący ze Słowenii jezuita ojciec Marko Rupnik, jest dyrektorem Atelier Sztuki Sakralnej w Centrum Aletti przy Papieskim Instytucie Wschodnim Orientale oraz konsultorem Papieskiej Rady ds. Kultury. Bezpośrednią inspiracją do takiego kształtu postaci Maryi i Dzieciątka stała się mozaika „Matka Odkupiciela”, umieszczona na ścianie prezbiterium kaplicy „Redemptoris Mater”, znajdującej się w Pałacu Apostolskim w Watykanie, którą zaprojektował i wykonał rosyjski artysta Aleksandr Kornouchow.

14 listopada 2005 roku ikona była w Warszawie w kościele św. Jakuba na pl. Narutowicza. Tam też zrobiłem umieszczone przy notce zdjęcie. Tydzień wcześniej była w DA św. Anny na Krakowskim Przedmieściu.

Więcej można dowiedzieć się z kilku z notek, kiedy ikona gościła w Polsce: "http://nowezycie.archidiecezja.wroc.pl/"; "http://www.bu.kul.pl/"; "http://www.niedziela.pl/", "http://www.wszia.edu.pl/".