Modlitwa z zaufaniem Bogu wśród przeciwności i w obawie.

Kategoria: Stare modlitewniki

Utworzono: środa, 30, marzec 2022 17:23

Modlitwa z zaufaniem Bogu wśród przeciwności i w obawie.

Mój Panie i mój Boże ! Ty jesteś szczerą miłością; przychodzę do Ciebie i wsparcia Twojego wzywam. Jestem w ucisku, Ty możesz mnie wspomóc i zapewne wspomożesz, ponieważ Ty jesteś Bogiem moim, a kto w Tobie pokłada nadzieje, nie będzie zawstydzony. Racz Panie wspomnieć na przyrzeczenie swoje: Kołaczcie, a będzie wam otworzono. O Panie! Ty jesteś moim Ojcom i nie odrzucisz swojego dziecięcia. Prawda, że nader często przestępowałem przykazania Twoje, ale uznaję nieprawość moję, a to jest właśnie czego Ty chcesz, i czego po nas wymagasz. Że jestem grzesznikiem, powinienem że drzeć przed Tobą jako sługa przestępny przed swoim groźnym Panem? Nie, Ty jesteś miłością, a bojaźń rozpaczliwa nie ma miejsca przy Tym, który prawdziwie kocha. Zbliżam się pełen uszanowania, do Ciebie; Ty wyciągasz ręce do każdego, który się powraca do Ciebie — podaj mi więc rękę, mój Ojcze, ja Twoim dziecięciem jestem. Ty, nie odmówisz mi wsparcia, Ty, który litość i miłość tak mocno na sercu ludzkim wyraziłeś. A kiedy dziś w ucisku, w obawie o siebie i o te sprawy moje jestem, od kogoż, jeżeli nie od Ciebie, mój Ojcze, ulgi i pomocy spodziewać się mogę?

O Panie! wewnętrzny stan mojego serca i mojej woli najlepiej Ci jest wiadomy. Wiesz, ile sobie życzę zasłużyć na miłosierdzie Twoje, przez wykonywanie ś. przykazań Twoich i stosowanie się we wszystkim do woli Twojej. Do Ciebie więc należy osądzić, ile mam zasług w tej mierze. Ach! jeżeli są jakie, utwierdź mnie, Panie, w postępowaniu dobrem i nadal, a tymczasem bądź miłosiernym dla mnie.

Z tymi to uczuciami udaję się przed tron Twój, o Boże! żebrząc Twojego wsparcia w tym nieszczęściu srogim i obawach, które mię dzisiaj obarczają. Nie wymagam nic niesprawiedliwego, nie przepisuję sposobu uleczenia ran moich i uchronienia mię od tego, czego się tak obawiam, ale polegam zupełnie na Twojej dobroci i Opatrzności, będąc zupełnie przeświadczonym, że Ty mię o Boże wesprzesz, jeżeli to uznasz za zgodne z moim dobrem, dalszym szczęściem i z moim zbawieniem. Jeśli zaś nie — o mój Ojcze! dodaj mi tyle siły, abym to nieszczęście cierpliwie znosił. W takowym razie racz mnie wysłuchać i udzielić mi łaski do poznania prawdy i mądrości; przyrzekam Ci, iż nigdy za to niewdzięcznym nie okażę się Tobie. Nigdym Cię, Panie, z umysłu nie opuszczał; przez błąd tylko i zaślepienie moich namiętności zbaczałem częstokroć z Twoich świętych ścieżek; lecz serce moje, czując konieczną potrzebę nieoddalania się od Ciebie, zaraz ku Stwórcy swojemu powracało. Nigdym nie polegał na wsparciu ludzkim, ale na Twoim; ale na Tobie, który władniesz sercami ludzkimi. Prawda, nigdy się z moich czynów nie powinienem był pysznić , bo wszystko dobre od Ciebie początek swój bierze a cokolwiek stanie się złego, wina w tym stworzenia Twojego. Wola Twoja jest, ażeby każde stworzenie Twoje było szczęśliwym; spraw zatem, Panie, aby moje nieszczęście poszło mi na naukę zbawienną, nie zaś na upadek i uciemiężenie. Nie odbieraj mi sposobu ratowania drogich sercu mojemu, i stania się użytecznym ludziom. Twoje to stworzenie woła do Ciebie, Panie; Twoje to dziecię, które się rzuca na łono Twoje; mógłżebyś je odrzucić od siebie? Nie; ufam Twojemu słowu, a nadzieja moja jest bez końca i miłość bez granic.

za: Wiara i miłość (1880r.)