Modlitwa o zachowanie prawdziwej wiary.

Kategoria: Stare modlitewniki

Modlitwa o zachowanie prawdziwej wiary.

Wszechmogący wieczny Boże! zmiłuj się nad nami i nad całym Twoim narodem w tych tak bardzo niebezpiecznych czasach, gdzie błędne nauki i niewiara tak szeroko się rozpościerają i grożą wszystko zburzyć i zniweczyć. Patrz o Panie, nawet Twoi wybrani nie są wolni od niebezpieczeństwa utracenia wiary i zepsucia — i tylko pod Twą szczególną opieką liczyć mogą na pewny ratunek. Ojcze miłosierdzia, błagamy Cię najpokorniej, zachowaj nas łaskawie przed zarazą błędnej nauki i niewiary i nie dopuść, abyśmy kiedykolwiek mieli utracić wiarę w Boskiego Twego Syna, Jezusa Chrystusa i w Kościół Jego święty katolicki i zachwiać się mieli choć najlżej w tej świętej wierze, lub dla niej zupełnie zobojętnieć. Światłem Twej łaski oświeceni poznajemy, że wiara jest początkiem i korzeniem wszelkiej sprawiedliwości, bez której niepodobna jest spodobać się Bogu (Żyd. 11, 6.); poznajemy, że wiara jest skarbom największym, jaki Twoja miłość tu na ziemi dać nam mogła. A więc pokładając ufność w Twym miłosierdziu gotowi jesteśmy ją wiernie i wytrwale zachować i podług przykładu Twoich świętych Męczenników, raczej wszystko ziemskie, życie nawet, niż ten klejnot drogi i nieoszacowany dar nieba, utracić. O dobry Boże! utrzymaj, zachowaj i wzmacniaj po wszystkie czasy nas w tych postanowieniach, i zaszczep je także w sercach tych, którzy namiętnościami lub uprzedzeniem zaślepieni, nie poznają wartości prawdziwej wiary.

Abyśmy jednakże stali się pewniej uczestnikami tych dobrodziejstw i nie ostygli w gorliwości naszej, prosimy Cię pokornie o Twą łaskę, abyśmy zawsze prowadzili życie nienaganne, które zgadza się zupełnie z przepisami wiary; gdyż podług nauki św. Apostoła (I. Tom. 1, 19) tylko złe sumienie sprawia utratę wiary, a na nas ściąga straszliwe kary, którymi Ty Sam, o Boże, grozisz każdemu, który gardzi Bożym słowem: »Przetoż powiadam wam, iż będzie odjęte od was Królestwo Boże, i będzie dane narodowi czyniącemu owoce jego.« (Mat. 21, 43.) Zachowaj nas, o miłosierny Ojcze przed tak wielkim nieszczęściem! Zabierz nam raczej wszystko inne, wszystko, co nam tu na ziemi miłe i drogie, tylko Królestwa Twej prawdy, prawdziwej wiary, źródło zbawienia wiecznego nam nie odbieraj, zostaw i nie odrzucaj nas od Twego Oblicza. Tych zaś, którzy utracili wiarę, ten drogocenny skarb, i tych, którzy jeszcze nie poznali światła prawdziwej wiary, racz, o Prawdo Przedwieczna oświecić, aby poznali swój błąd, żałowali za niego, a przyłączywszy się do Twego św. Kościoła sercem i usty, na łonie Jego wytrwali wiernie i statecznie do końca życia. Prosimy Cię, o Panie Jezu, przez Twą Krew Przenajświętszą, którąś Ty, Początku i Końcu naszej wiary, za nas i za wszystkich wylałeś, aby nas wyrwać z ciemności i zaprowadzić do cudownego światła, a przez to do zbawienia wiecznego doprowadzić. Amen.

za: Przewodnik duchowny (1896 r.)