Adwentowa Szkoła Modlitwy 2014 - Spotkania przy źródle modlitwy

Kategoria: x-Tomkowe gadanie

Utworzono: sobota, 20, grudzień 2014 12:41

W Adwencie 2014 roku zaproponowałem cztery spotkania będące Adwentową Szkołą Modlitwy. Choć inspiracją tematów był wystrój kościoła na Jelonkach, to tematyka szkoły dotyczyła relacji z Jezusem. A to właśnie żywa więź z Jezusem jest sercem każdej głębokiej i owocnej modlitwy.

Przy Źródle modlitwy (29-11-2014):

Źródło pierwsze - przymierze chrzcielne

 Kolejne niedziele adwentowe to okazja na zatrzymanie się przy czterech źródłach modlitwy, z których możemy zaczerpnąć ożywiającego doświadczenia wiary. Pomysł powstał na ostatnich rekolekcjach. Myśląc nad tematyką spotkań adwentowych pomyślałem o tym, co jest istotne w przestrzeni liturgicznej mojego kościoła. I tak zwróciłem uwagę na miejsca, przy których można się zatrzymać. Są nimi chrzcielnica, ambona, ołtarz, tabernakulum. Chciałbym przy każdym z nich pokazać ważną inspirację dla życia duchowego i praktyki modlitwy.

Pierwszym przystankiem jest chrzcielnica. Chrzest jest tym źródłem, w którym mogę odnaleźć prawdę, że Bóg nas wezwał po imieniu i zaprosił do wspólnoty. Odkrywamy, że jesteśmy dziećmi Bożymi, czyli odkrywamy nasze korzenie i naszą godność. Bóg dokonał wyboru - obdarzył nas miłością - powołał do istnienia - ku nieśmiertelności.

Sakrament chrztu to dowód wielkości Boga. Jego miłość jest większa od naszego grzechu. Bóg sam chce się z nami spotykać, chce dać się poznać. Katechizm Kościoła Katolickiego, mówiąc o chrzcie (pkt 1262), wskazuje te fundamentalne obdarowania: odpuszczenie grzechów, nowe stworzenie, włączenie w Kościół. Skoro na wstępie już tak dużo otrzymaliśmy, dlaczego nie mielibyśmy tego rozwijać?

Czy mam świadomość bycia wybranym i wezwanym po imieniu? Czy odkrywam w Bogu Ojca?

W Adwencie wołamy "Marana tha" - przyjdź Panie. Przy pierwszym źródle wołamy więc: "Przyjdź ze swoją miłością. Daj mi doświadczyć piękna powołania. Daj mi zachwycić się swoim istnieniem. Ożyw moją wiarę".

Zapis spotkania:

Polecana książka:

 Przy Źródle modlitwy (06-12-2014):

 Źródło drugie - Słowo żywe

Drugim przystankiem w naszym adwentowym skupieniu wokół źródeł modlitwy jest ambona, czyli Stół Słowa. Jest ona okazją do zadania sobie pytania o miejsce Pisma Świętego w moim życiu a co za tym idzie o rolę Słowa Bożego, jako źródła żywej wiary i modlitwy.

Bóg nie tylko chciał się dać poznać, ale również chciał być usłyszany. Dlatego pierwsze i najważniejsze przykazanie zaczyna się od słów "Słuchaj Izraelu", słuchaj bo jest Ktoś, kto mówi. Najdoskonalszym i najpełniejszym wypowiedzenia się Ojca jest Jego Syn (Hbr 1,1-3) - Słowo wcielone. To Słowo (Logos) stało się ciałem (J 1,14) i zamieszkało między mami (robiło namiot pośród nas). To słowo jest żywe i skuteczne (Hbr 4,12) - to nie jest słowo byle jakie (puste). Jest wypełnione treścią - miłością odwieczną. Mamy przyjąć dar tego słowa nie jako słowo ludzkie ale jako słowo Boga, który działa w wierzących (1Tes 2,13). Bo "wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa". (Rz 10,17) Nie bądźmy na nie głusi.

Bez pomocy Ducha Świętego nie jest możliwe doświadczenie mocy żywego Słowa. Dlatego dziś ważnym staje się przynaglenie, aby Go wzywać. Otwartość na Jego natchnienia to źródło ożywienia w nas tego co martwe. Dzięki Niemu Pismo Święte staje się Słowem Boga. Stąd dziś chcemy wołać: "Oświeć nas Duchu Święty, abyśmy żyli Słowem Boga". Tak, abym mógł powiedzieć: "Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce" (Ps 119,105).

Dlatego warto zadać sobie pytanie: czy i jak słucham Boga? Jak traktuję Jego Słowo? Jak patrzę na rolę Pisma Świętego w mojej modlitwie? Zacznij w tym tygodniu codziennie czytać Pismo Święte np. Księgę Psalmów. Pozwól Bogu zmieniać twoje życie.

Zapis spotkania:

Wspomniane podczas spotkania:

[Medytacja metodą "Droga, Prawda i Życie"] [Pismo Święte w kieszeni -> Ewangelia w sercu]

 Polecana książka:

Przy Źródle modlitwy (13-12-2014):

Źródło trzecie - Stół ofiary i uczty paschalnej

W trzecim adwentowym spotkaniu zatrzymujemy się przy ołtarzu. Jest on znakiem Chrystusa, jest stołem ofiary i uczty paschalnej. Jest znakiem jedności - to wokół niego gromadzi się lud zwołany na świętą liturgię. Odsyła on nas bezpośrednio na wzgórze Golgoty a jednocześnie jest stołem Ostatniej Wieczerzy. W nim zawiera się ofiara krzyża jak i dar nowego życia. Ołtarz stanowi centrum świątyni, która jest szczególnym znakiem Kościoła pielgrzymującego na ziemi i obrazem Kościoła przebywającego w niebie.

W Starym Testamencie często ołtarz był pamiątką spotkania z Bogiem (np. Wj 17,15). Jednak tymi najważniejszymi były ołtarze świątynne (Wj 37) będące wyrazem trwania z przymierzu z Bogiem. Ołtarz chrześcijański jest symbolem samego Chrystusa. W swej symbolice odnosi się do kamienia węgielnego ( 1Kor 3,11; Rz 9,33; 1P 2,6). Tu pojawia się pytanie: na czym i na Kim buduję moją wiarę i świętość? Czy rzeczywiście na Chrystusie? Czy jest On Pierwszy?

Tak jak ołtarz wskazuje na Jezusa, tak chrześcijanin jest duchowym ołtarzem, składającym duchowe ofiary w Chrystusie, przez Chrystusa i z Chrystusem. Ma umrzeć z Chrystusem, aby razem z nim zyskać nowe życie - stać się nowym stworzeniem - przyoblec się w Chrystusa. To, że Jezus sam stał się ofiarą, ucina w modlitwie wszelki handel wymienny. Chrześcijanin nie może już wejść w postawę, że coś tam Bogu dam a on mi będzie przychylny. Ofiara już się dokonała. Teraz jest czas na wybór, jak w jej owocach niej uczestniczyć.

Zapis spotkania:

W tym tygodniu zadanie domowe: zrób dobry uczynek. <><

 Przy Źródle modlitwy (20-12-2014):

Źródło czwarte - Obecność i bliskość

Ostatnim przystankiem w adwentowej szkole modlitwy jest tabernakulum. To słowo z łaciny znaczy namiot. Często niepozorne, będące miejscem przechowywania Najświętszego Sakramentu - jest jednocześnie miejscem żywej i ożywiającej obecności Jezusa.

Najświętszy Sakrament jest największym darem Boga, jest miłością i obecnością Pana pośród swojego ludu - Pana, który jest bliski.

W Księdze Wyjścia (Wj 33, 7-20) jest mowa o namiocie spotkania - w którym Mojżesz rozmawiał z Bogiem twarzą w twarz, tak jak rozmawia się z przyjacielem. Każdy z nas może przyjąć jako skierowane do siebie słowa "jestem ci łaskawy, a znam cię po imieniu". Podczas błogosławieństwa nowego tabernakulum w modlitwie pada następująca prośba "spraw, abyśmy wielbiąc obecnego tutaj Chrystusa, nieustannie jednoczyli się z tajemnicą Jego odkupienia". Obrzęd dodatkowo uświadamia nam, że tabernakulum przypomina zarówno obecność Pana jak również braci, których winniśmy ogarnąć Chrystusową miłością (szczególnie chorych i umierających - bo to z myślą o nich przechowywano Najświętszy Sakrament). Teraz jest to też obecność uzdrawiając nas - chorych duchowo i umierających duchowo. Jest to obecność przywracająca życie. Dobrze zatem jest dać Bogu swój czas. 

W temat katechezy wpisuje się papieski tweet:

(20.12.2014): Aby Jezus stał się centrum naszego życia, konieczne jest trwanie w Jego obecności, przed Tabernakulum.

Nagranie spotkania

 Dziękuję przychodzącym posłuchać konferencji na żywo, bo miałem do kogo mówić i podjąć się tego dzieła - kolejny cykl spotkań (o ile będzie wola) może w Wielkim Poście. ps. mnie też denerwuje moje "eeeeeeeeee" :P

 Zachęcam do odwiedzenia kilku stron z propozycjami ubogacenia (lub urealnienia) naszej modlitwy:

 Modlitwa Słowem Bożym: [Namiot Spotkania - oazowa modlitwa][Medytacja metodą "Droga, Prawda i Życie"][Lectio divina][Słowo Boże z dnia urodzin].

 Szkoła Modlitwy:  [Nauczyć się modlić, aby kochać][Rachunek sumienia][Szkoła modlitwy]