Duchowe Zamyślenie: XXIV Niedziela zwykła (17.09.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

On odpuszcza wszystkie Twoje winy
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

  "Miarą miłości jest miłość bez miary" - zwykł mawiać św. Franciszek Salezy (myśl zaczerpnięta od św. Bernarda z Clairvaux). Dzisiejsza liturgia słowa to szczególny obraz Bożej matematyki (i logiki), gdy do naszej ludzkiego zboru liczb, uczynków, pragnień, dodajemy nieskończoność Bożego Miłosierdzia. Po ludzku przebaczenie zawsze jest trudne, ale z Bogiem jest zawsze owocne. To wybór miedzy sercem zatwardziałym a sercem wolnym i szczęśliwym. Niech więc w naszym sercu miłosierdzie odniesie zwycięstwo nad pychą, abyśmy miłosierdzia doznali. Nie wiem jak wy, ale ja wolę zamiast urazą, żyć przebaczeniem.

Papież Franciszek powiedział przy okazji roku miłosierdzia, że Bóg nie męczy się przebaczaniem. U nas niestety już nie jest tak łatwo. Często nosimy w sobie głębokie pokłady nieprzebaczenia. Rozpamiętujemy krzywdy, słowa, gesty. Celebrujemy przypuszczalne motywy działań czy zaniechań naszych bliźnich. A dziś Jezus wprost mówi - jak nie przeczysz z serca możesz stracić wszystko. Dlaczego mam przebaczać? Bo to zrobił Jezus na krzyżu, bo kochał, a przecież chcemy naśladować Go w miłowaniu. Prośmy Ducha Świętego o moc, abyśmy żyli Ewangelią, abyśmy byli miłosierni i gotowi przebaczać.

Dziś Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu (w Polsce w trzecią niedzielę września). Warto zapoznać się z tekstem Orędzia pp. Franciszka.

   Do przemyślenia: Czy podejmuję wysiłek przebaczenia?
Jak patrzę na Boże Miłosierdzie?

Duchowe Zamyślenie: XXIII Niedziela zwykła (10.09.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.

 "Miłość nie wyrządza zła bliźniemu" - mówi dziś do nas św. Paweł. Niby proste, ale praktyka pokazuje, że dla wielu z nas, nie jest to takie oczywiste. Ludzkie serce potrafi być zatwardziała a człowiek obojętny na los bliźniego, zapatrzony w czubek własnego nosa. Zatem, jeśli pytamy się, czy naprawdę kochamy i czynimy miłość, to powinniśmy się pytać o to, czy nasz bliźni doświadczy prawdziwego dobra. To Jezus uczy nas prawdziwej miłości. Bądźmy otwarci na Jego słowo.

Uczeń Jezusa nie może być obojętnym na los bliźniego. Inaczej nie idzie drogą swojego Mistrza. Nie zmierzamy do nieba indywidualną ścieżką pobożności, ale Jezus chce z nas zbudować wspólnotę, która jest Jego ciałem. Tylko dobry Bóg ma moc obdarzyć nas prawdziwą wolnością. Obdarowując nas swoją miłością uzdalnia nas do zachowywania przykazań. Nie jak niewolnik ale jako syn umiłowany. Prośmy Go, abyśmy tego obdarowania nie odrzucali, oraz o to, abyśmy nie odrzucali naszych bliźnich. Prośmy również o umiejętność mądrego upominania, gdzie stawką jest być albo nie być mojego brata.

Bierność! Bezczynność! To dwie postawy przed którymi przestrzega nas słowo Boże. Bo w życiu chrześcijanina wcale nie chodzi o idealność (w rozumieniu bezgrzeszność, nieskazitelność). Nie wystarczy nie czynić zła, należy czynić dobro i kochać. Chrześcijańska idealność to współdziałanie z Bogiem - świadectwo Jego obecności w naszym życiu. Jeżeli obojętny jest nam los drugiego człowieka (w znaczeniu jego zbawienia) to - nie będzie to nadużyciem - kiepsko jest z naszą miłością. A jeśli nie kocham ponoszę konsekwencje braku miłości. Bo jeśli nie interesuje mnie zbawienie bliźniego, to czy interesuje mnie tak naprawdę moje własne zbawienie i Zbawiciel. Czy widzę w zbawieniu (czyli wspólnocie z Bogiem) taką wartość, że wprost chciałbym, aby wszyscy jej doświadczyli? Nie mogę być na drodze zbawienia sam. Potrzebuję wspólnoty, bo Jezus mówi: "gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich". Niebo to nie jest bezludna wyspa. Niebo to kochająca rodzina połączona miłością.

Trzeba uczyć się umiejętności upominania z chrześcijańską miłością, to znaczy z troską o zbawienie - co niekiedy jest trudne, gdzie ta postawa stawiana jest w kontekście troski o prawdę. Nie raz mam do czynienia z takimi przypadkami, że ktoś upominany np. w kwestii tego co jest grzechem a co nie (np. antykoncepcja, aborcja, in vitro, mieszkanie razem bez ślubu, itp) zaraz atakuje "niech się ks nie miesza do mojego życia" i zaraz sypie się lawina stereotypowych oskarżeń pod adresem Kościoła i duchowieństwa. Wynika to z zatroskania o dostatnie i spokojne (pozorne) życie doczesne a nie o zyskanie życia wiecznego. Tak jakby to co mówi Jezus np. o cudzołóstwie, było gdzieś napisane w Ewangelii małym druczkiem i z gwiazdką "nie dotyczy żyjących w 21 wieku". Bez Chrystusa grzech w nas trwa i nas niszczy.

Kiedyś atakującej w zakrystii księdza (za drobną pomyłkę w treści intencji) pani, grzecznie zwróciłem uwagę, że lepiej na szyi nosić medalik zamiast znaku zodiaku (bo nie rak umarł za panią na krzyżu i nie on jest pani Panem), pani jasno mi powiedziała "niech się ksiądz nie miesza do mojego życia duchowego, ja kiedyś na pielgrzymki chodziłam" - rozmowy nie kontynuowałem.  Ile czasem w sieci takich oskarżeń? Ile bazującej na pysze i egoizmie krytyki Kościoła (w tym duchowieństwa) {nawet przez tzw. tygodniki ogólne i mówiących o Jezusie blogerów}. Bez miłości i prawdy naprawdę daleko nie zajedziemy. Prośmy o nią naszego Pana.

Dziś w Makowej beatyfikacja rodziny Ulmów Józefa i Wiktorii z dziećmi. [https://ulmowie.pl/] oraz na mojej stronie [Beatyfikacja Miłosiernych Samarytan z Markowej].

Dziś, pod hasłem "Wspólnota słuchająca i ewangelizująca", rozpoczynamy XIII Tydzień Wychowania., który potrwa od 10-16 września 2023 r. Na stronie tydzienwychowania.pl znajdziemy stosowne materiały. Warto zapoznać się z Listem Pasterskim Episkopatu Polski z okazji XIII Tygodnia Wychowania "WSPÓLNOTA SŁUCHAJĄCA I EWANGELIZUJĄCA".

   Do przemyślenia: Czy potrafię i chcę z miłością upominać?
Czy potrafię i chcę przyjmować upomnienie?
Jak żyję miłością Boga? Czy mnie ona zachwyca, pociąga?
Czy więcej we mnie postawy niewolnika czy syna?

Duchowe Zamyślenie: XXII niedziela zwykła (3.09.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.

  Nie żyjemy w warunkach laboratoryjnej próżni. To, kto dla nas jest wzorem a kto nie, jakie wartości nas pociągają, co nas inspiruje a co nas irytuje, jest niezwykle istotne jeśli spojrzymy na to jacy jesteśmy. Dlatego powraca pytanie o to, kim dla mnie jest Bóg (tu i teraz). Czy Jego Słowo rzeczywiście mnie inspiruje i jest fundamentem dla mojego systemu wartości? Bo może biorę wzór z tego świata i dlatego nie jestem w stanie poznać, zrozumieć i wypełnić woli Bożej ani nie wiem co jest dobre i doskonałe? Bo czasem łatwiej jest nam radzić Bogu niż radzić się Boga. Forsować nasze pomysły zamiast przyjąć Jego wolę. Dziś Jezus pyta nas o to, czy jesteśmy gotowi z Nim pójść, tam gdzie nas zaprowadzi oraz o to, czy chcemy uczyć się myśleć jak On? Niech Duch Święty uzdolni nasze serca do przemiany i gotowości pójścia za Jezusem.

Dziś mocno dociera do nas pytanie o wzorzec. Wiemy ile to jeden metr, bo mamy jego wzorzec. Przez pryzmat dzisiejszego Słowa chciejmy w Jezusie odkryć wzorzec nas samych. Nie bierzmy wzoru z tego świata, bo inaczej to co dobre i doskonałe nie będzie nam dane, nie mówiąc już o poznaniu woli Bożej.

Na nowy rok szkolny i katechetyczny: [Modlitwy dla uczniów i nauczycieli].

Warto zapoznać się z Listem Pasterskim Episkopatu Polski z okazji XIII Tygodnia Wychowania "WSPÓLNOTA SŁUCHAJĄCA I EWANGELIZUJĄCA". Tydzień Wychowania będziemy przeżywać w dn. 10-16 września 2023 r.

   Do przemyślenia: Czy szukam w swoim życiu woli Bożej?
Czy idę za Jezusem i Go naśladuję?

Wakacyjne Duchowe Zamyślenie: XVII niedziela zwykła (30.07.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Niech Twoja łaska będzie mi pociechą
zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze.
Niech mnie ogarnie Twoja łaska, a żyć będę,
bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą.

  Szczególne wyzwanie, a zarazem droga do szczęścia - stać się na obraz Jezusa. Co najważniejsze nie dzieje się to naszymi siłami, ale jest dziełem Boga. Bez Boga nic nie jest ani mocne ani święte - słyszymy w kolekcie mszalnej. Tylko On daje nam mądrość, dzięki której możemy rozeznać co jest dobre a co złe. To On, z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra. Warto dziś zadać sobie pytanie, czy rzeczywiście chcę być podobnym do Jezusa? Czy jest On w moim życiu najważniejszy i pierwszy?

Przecież to On jest dobrem najwyższym. To On jest skarbem, dla którego warto poświęcić wszystko, aby z Nim wszystko zyskać. On jest Królestwem, które ma się stać częścią nas. Królestwem, o które prosimy w modlitwie "Ojcze Nasz", aby przyszło. Niech tak się stanie.

UWAGA - trwają wakacje! Dlatego nagrania homilii czy rozważania, niestety, pojawiać się będą na stronie nieregularnie i raczej sporadycznie. Jest to związane z wyjazdami np. urlopem (w tym roku sierpień). Nie zawsze bowiem mam możliwość mówienia czy udostępniania nagrań albo dostęp do sieci.  Tak więc jeśli coś się pojawi, to z przedrostkiem "wakacyjne". Do regularności wrócę, mam nadzieję, po wakacjach (choć moje rozważania i homilie są słuchane/czytane w znikomej liczbie - więc tak, że tego). Zachęcam natomiast do regularnego śledzenia nauczania papieskiego oraz innych budujących nauczań w internecie, aby dobrze przygotować się do liturgii niedziel wakacyjnych. Życzę dobrego przeżycia wakacji. Nie zapominajmy o modlitwie i życiu sakramentalnym. Niech to będzie czas błogosławiony.

[Lipiec: Miesiąc poświęcony Krwi Jezusa].

   Do przemyślenia: Ile jestem w stanie poświęcić, aby zdobyć skarb królestwa?
W jaki sposób pozwalam Bogu na to, aby współdziałał ze mną dla mojego dobra?

Wakacyjne Duchowe Zamyślenie: XVI niedziela zwykła (23.07.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Tyś, Panie, dobry i łaskawy,
pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają.
Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją
i zważ na głos mojej prośby.

Tyś, Panie, Bogiem łaski i miłosierdzia,
do gniewu nieskory, łagodny i bardzo wierny.
Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną.

  W wakacyjnym zamyśleniu wraca obraz uprawnej roli. Ewangeliczny obraz świata to miejsce występowania dobra i zła - zboża i chwastu. To niezwykły przykład wszechmocy Boga, że nie troszczy się o wzrost dobra i nie chce go zniszczyć, aż do tego stopnia, że pozwala rosnąć chwastom. Widać tu, że choć nie mamy wpływu na obecność zła w świecie (ono będzie), to jednak do Boga należy ostatnie słowo. Niech więc nasza modlitwa dzisiaj brzmi: "Uczyń Panie ze mnie twoje zboże, które przynosi plon i nadaje się na chleb. Nie pozwól Panie, abym był bezużytecznym chwastem".

Taki jest dzisiejszy świat. Zło, chwast, wmieszał się w ziarno. Z chwastu nie będzie chleba. Trzeba wielkiej rozwagi, aby oddzielić go od zdrowego ziarna. Ale często się nie da. Bo nie tylko wymieszany jest w świece, ale i w samym człowieku. I dlatego ostatnie słowo należy do Boga. Tylko On potrafi uratować zasiew a wyniszczyć chwast. Faryzejskie serce jest skłonne wyrywać pszenicę w przekonaniu, że jest to chwast. Co więcej, serce zamknięte na Ducha Świętego potrafi chwast nazwać i pszenicą i oczekiwać z niego ziarna.

Po ludzku dzisiejsza niedziela przynosi nam wymagające Słowo. Słowo wzywające do wiary i miłości, ale Słowo rodzące nadzieję. Trudne, bo Bóg zapewnia nas, że nie rozwiąże problemu istnienia złych ludzi na świecie, choć zło już zostało osądzone i przegrało. Bóg tak bardzo troszczy się o pszenicę, o to aby nie została zniszczona, że toleruje chwast. Oczami wiary wiemy również, że Bóg ma moc z chwastu uczynić pszenicę, jeśli tylko wspomniany syn Złego nawróci się do Boga Żywego. Od naszego wyboru zależy to, w czym będziemy mieli swój udział. Czy w płaczu czy w radości, przyjmując bądź odrzucając łaskę Boga.

UWAGA - trwają wakacje! Dlatego nagrania homilii czy rozważania, niestety, pojawiać się będą na stronie nieregularnie i raczej sporadycznie. Jest to związane z wyjazdami np. urlopem (w tym roku sierpień). Nie zawsze bowiem mam możliwość mówienia czy udostępniania nagrań albo dostęp do sieci.  Tak więc jeśli coś się pojawi, to z przedrostkiem "wakacyjne". Do regularności wrócę, mam nadzieję, po wakacjach (choć moje rozważania i homilie są słuchane/czytane w znikomej liczbie - więc tak, że tego). Zachęcam natomiast do regularnego śledzenia nauczania papieskiego oraz innych budujących nauczań w internecie, aby dobrze przygotować się do liturgii niedziel wakacyjnych. Życzę dobrego przeżycia wakacji. Nie zapominajmy o modlitwie i życiu sakramentalnym. Niech to będzie czas błogosławiony.

[Lipiec: Miesiąc poświęcony Krwi Jezusa].

 Dziś, w czwartą niedzielę lipca (czyli w pobliżu daty wspomnienia świętych Anny i Joachima, dziadków Jezusa), z inicjatywy papieża Franciszka, obchodzimy III Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Jako temat Ojciec Święty wybrał słowa: „Miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie” (Łk 1, 50). To zdanie wyraża ścisły związek ze Światowymi Dniami Młodzieży, które odbędą się w Lizbonie kilka dni później. Penitencjaria apostolska na ten dzień ogłosiła specjalne odpusty [zob. www.vaticannews.va]. Warto zapoznać się z Orędziem pp. Franciszka przygotowanym na ten dzień.

   Do przemyślenia: Jak reaguję na zło w moim otoczeniu? Jakie są moje słabości?
W jakich przestrzeniach swojego życia niedomagam?

Wakacyjne Duchowe Zamyślenie: XV niedziela zwykła (16.05.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię,
wzbogaciłeś ją obficie.

W wakacyjnym zamyśleniu, o otwartości na dar Bożego Słowa i o przeszkodzie w owocowaniu, czyli o zatwardziałym sercu. Dzisiejszy świat pełen jest ludzkiego słowa mówionego i pisanego. Ale czy pamiętamy, że jest też w nim obecne Słowo Boże - spisane i mówione - Słowo Żywe i dające życie? Warto zastanowić się czy i jakie owoce Słowa widzę w swoim życiu. Jaką jestem glebą: zdolną do wydania owocu czy taką, która zmarnuje Słowo? Niech Pan nas wspiera, abyśmy nie byli obojętni na Jego głos.

Przepiękna i niezwykle życiowa jest dzisiejsza kolekta mszalna: "Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, † spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne". Bóg przez swoje Słowo oświeca nasze życie, abyśmy właściwie wybierali. Zasadniczym wyborem jest wybór Jezusa. Zgoda na to, aby to On zakrólował w naszym sercu, tak aby nie było ono wspomnianą w przypowieści drogą, glebą zachwaszczoną czy skałą. Inaczej nie będziemy wydawać plonu sprawiedliwości - świętości.

UWAGA - trwają wakacje! Dlatego nagrania homilii czy rozważania, niestety, pojawiać się będą na stronie nieregularnie i raczej sporadycznie. Jest to związane z wyjazdami np. urlopem (w tym roku sierpień). Nie zawsze bowiem mam możliwość mówienia czy udostępniania nagrań albo dostęp do sieci.  Tak więc jeśli coś się pojawi, to z przedrostkiem "wakacyjne". Do regularności wrócę, mam nadzieję, po wakacjach (choć moje rozważania i homilie są słuchane/czytane w znikomej liczbie - więc tak, że tego). Zachęcam natomiast do regularnego śledzenia nauczania papieskiego oraz innych budujących nauczań w internecie, aby dobrze przygotować się do liturgii niedziel wakacyjnych. Życzę dobrego przeżycia wakacji. Nie zapominajmy o modlitwie i życiu sakramentalnym. Niech to będzie czas błogosławiony.

[Lipiec: Miesiąc poświęcony Krwi Jezusa].

 W zakonach karmelitańskich: UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY Z GÓRY KARMEL, głównej Patronki Zakonu. Lektura [Czym jest Szkaplerz ?] oraz modlitwa  [Modlitwy do Matki Boskiej Szkaplerznej ] i ta ze starych modlitewników [Modlitwy do Najśw. Panny Maryi Szkaplerznej.].

   Do przemyślenia: Jakim czuję się gruntem?
Czy czuję się częścią wspólnoty Kościoła?
Jakie miejsce w moim życiu zajmuje Słowo Boże (w tym i Pismo Święte)?
Czy czasem nie stawiam barier Słowu Bożemu?

Wakacyjne Duchowe Zamyślenie: XIV niedziela zwykła (09.07.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.

  W wakacyjnym zamyśleniu, na kanwie psalmu responsoryjnego, trochę o obrazie Boga jako fundamencie autentycznej i owocnej wiary. Psalm 145 jest zaproszeniem, aby to kim Bóg jest (miłosierny, łagodny, dobry, wierny, święty, ...), pozwoliło nam w Nim odkryć źródło tych cech dla nas. Pozwalajmy, aby Jezus, każdego dnia, ukazywał nam prawdziwy obraz Boga. Przychodźmy do Niego, aby nas podźwignął z naszych słabości. Odkrywajmy Jego obecność i działanie w Kościele. Słuchajmy Jego Słowa i żyjmy zgodnie z Nim.

Wielkie i wypływające z miłości do nas zaproszenie Jezusa: Przyjdźcie do Mnie wszyscy ... Przyjść do lekarza z całym naszym obciążeniem i utrudzeniem. Przyjść do Tego, komu ufamy, komu wierzymy. Wejść do Jego szkoły miłości i uczyć się od Tego, który jest cichy i pokorny. Dzisiejsze słowo nie wzywa nas do bezczynności czy bezideowości, ale do konkretnej decyzji i działania. Tylko autentyczne spotkanie ze Zbawicielem sprawia, że nasza wiara jest owocna i żywa.

UWAGA - trwają wakacje! Dlatego nagrania homilii czy rozważania, niestety, pojawiać się będą na stronie nieregularnie i raczej sporadycznie. Jest to związane z wyjazdami np. urlopem (w tym roku sierpień). Nie zawsze bowiem mam możliwość mówienia czy udostępniania nagrań albo dostęp do sieci.  Tak więc jeśli coś się pojawi, to z przedrostkiem "wakacyjne". Do regularności wrócę, mam nadzieję, po wakacjach (choć moje rozważania i homilie są słuchane/czytane w znikomej liczbie - więc tak, że tego). Zachęcam natomiast do regularnego śledzenia nauczania papieskiego oraz innych budujących nauczań w internecie, aby dobrze przygotować się do liturgii niedziel wakacyjnych. Życzę dobrego przeżycia wakacji. Nie zapominajmy o modlitwie i życiu sakramentalnym. Niech to będzie czas błogosławiony.

[Lipiec: Miesiąc poświęcony Krwi Jezusa].

   Do przemyślenia: Jak często powierzam Bogu podczas Eucharystii swoje życie?
Jak dbam o postawę dziecka w relacji do Boga?

Wakacyjne Duchowe Zamyślenie: XIII niedziela zwykła (2.07.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Błogosławiony lud, który umie się cieszyć
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem,
wywyższa ich Twoja sprawiedliwość.

"Błogosławiony lud, który umie się cieszyć i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności. Cieszą się zawsze Twym imieniem, wywyższa ich Twoja sprawiedliwość." - ten fragment z psalmu jest dobrym punktem wyjścia do pytania, czy w tym, że idziemy za Jezusem, widzimy nasze źródło szczęścia?

Czasem pojawia się w nas myślenie "a co ja z tego będę miał?". Jakby nie ważniejsza była myśl "kim dzięki temu co zrobię będę?" albo prawdą, że po tym co i jak robimy, widać kim naprawdę jesteśmy. Dobro do którego jesteśmy wezwani, to w pierwszej kolejności gotowość naśladowania Jezusa, pójścia za Nim. Bo chrześcijanin nie ma żyć byle jakim życiem, albo takim sobie, ale życiem nowym, którego źródło jest w męce i śmierci Jezusa, w Jego zwycięskim krzyżu. Niech każdy nasz dzień będzie umieraniem dla grzechu a życiem dla Jezusa. Naszą nagrodą - największą - jest więź z Jezusem, Jego miłość. O to zabiegajmy.

UWAGA - zaczęły się wakacje! Dlatego nagrania homilii czy rozważania, niestety, pojawiać się będą na stronie nieregularnie i raczej sporadycznie. Jest to związane z wyjazdami np. urlopem (w tym roku sierpień). Nie zawsze bowiem mam możliwość mówienia czy udostępniania nagrań albo dostęp do sieci.  Tak więc jeśli coś się pojawi, to z przedrostkiem "wakacyjne". Do regularności wrócę, mam nadzieję, po wakacjach (choć moje rozważania i homilie są słuchane/czytane w znikomej liczbie - więc tak, że tego). Zachęcam natomiast do regularnego śledzenia nauczania papieskiego oraz innych budujących nauczań w internecie, aby dobrze przygotować się do liturgii niedziel wakacyjnych. Życzę dobrego przeżycia wakacji. Nie zapominajmy o modlitwie i życiu sakramentalnym. Niech to będzie czas błogosławiony.

Zaczyna się lipiec, miesiąc, który zgodnie z ludową tradycją poświęcony jest kontemplacji Najświętszej Krwi Chrystusa, niezgłębionej tajemnicy miłości i miłosierdzia. Wszystko to bardzo jasno wyraził św. Jan XXIII, który otaczał Krew Pańską wielkim nabożeństwem, wyniesionym z domu, gdzie słyszał w dzieciństwie, jak rodzina odmawiała litanie jej poświęcone. Jako papież napisał list apostolski wzywający do krzewienia tego kultu (Inde a primis, 30 czerwca 1959 r.) i zachęcił wiernych do rozważania nieskończonej wartości tej Krwi, «której jedna kropla może wybawić cały świat od wszelkiej winy» (hymn Adoro Te devote). -> [Lipiec: Miesiąc poświęcony Krwi Jezusa].

 Na Wiktorówkach: UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY, KRÓLOWEJ TATR. -> [Modlitwa do NMP Królowej Tatr].

   Do przemyślenia: Jak korzystam ze zdolności, umiejętności, możliwości, które mam?
Jak często zauważam w mojej codzienności to, co staje się moim doświadczeniem podczas adoracji Jezusa?

Duchowe Zamyślenie: XII niedziela zwykła (25.06.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Wysłuchaj mnie, Panie, bo łaskawa jest Twoja miłość,
spojrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy,
niech ożyje serce szukających Boga.

  "Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz" - czasem nie dostrzegamy dobrych alternatyw, łatwiej jest skupić się na tych "złych ale", czyli na wymówkach, którymi usprawiedliwiamy nasze złe wybory.

Dziś w słowie Bożym otrzymujemy dobry motywator: Pan - potężny mocarz - jest przy nas. Bo bez Pana po naszej stronie grozi nam porażka, grozi nam strach. Stąd tak bardzo potrzebujemy zawierzyć Jezusowemu słowu: "Nie lękaj się!". Lęk blokuje nas przed dzieleniem się wiarą, ale prawdziwa miłość - Bóg, który jest miłością - usuwa lęk. Pozwólmy mu na to.

Nie bójmy się o Nim świadczyć, bo "do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie", mówi Jezus. W Piśmie Świętym nie ma gwiazdek (*nie dotyczy tego a tego), ale całe Pismo Święte jest skierowane do nas wszystkich. Każdego dnia zatem przyznawajmy się do Tego, który jest naszym Panem i Zbawicielem.

Czy moje życie jest jednym wielkim i co ważne czytelnym przyznawaniem się do Jezusa? Odpowiedź na to pytanie powinna być widoczna w naszym postępowaniu ale przede wszystkim w naszej miłości do Boga i bliźnich.

Kiedy wyrywa jakaś drużyna łatwo jest powiedzieć "jestem za drużyną XYZ", kibicuję im. Dlaczego zatem tak trudno nam się przyznać do Jezusa? Czy nie wierzymy, że Jego drużyna jest zwycięska? Czy tak trudno nam uwierzyć, że dobry Bóg się o nas troszczy i że jesteśmy w Jego ręku.A przecież - jak pokazuje nam pierwsze czytanie - niezależnie od tego, co dzieje się wokół nas, jak wielkich doświadczamy przeciwności - możemy zachować pewność, że Pan jest przy nas jako potężny mocarz. Niech i nas umocni swoją miłością, bo to ona jest naszą siłą. Kto kocha ten rzeczywiście jest silny. Nie lękajmy się! Prawdziwa miłość usuwa lęk!

UWAGA - zaczęły się wakacje! Dlatego nagrania homilii czy rozważania, pojawiać się będą na stronie nieregularnie i sporadycznie. Jest to związane z wyjazdami np. urlopem. Tak więc jeśli coś się pojawi, to z przedrostkiem "wakacyjne". Do regularności wrócę po wakacjach (choć moje rozważania i homilie są słuchane/czytane w znikomej liczbie). Zachęcam natomiast do regularnego śledzenia nauczania papieskiego oraz innych budujących nauczań w internecie, aby dobrze przygotować się do liturgii niedziel wakacyjnych.

   Do przemyślenia: Jak silna jest moja wiara w to, że Bóg faktycznie nad wszystkim panuje?
Jak często mój sposób życia skłania innych do stawiania pytań o to, kim jest i jaki jest mój Bóg?
W jaki sposób przekonuję się o niezawodności Boga?
W jaki sposób mogę dziś świadczyć o Chrystusie w moim otoczeniu?