Duchowe Zamyślenie: V Niedziela Wielkiego Postu (21.03.2021), Rok B

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem 2021

W V Niedzielę Wielkiego Postu zasłaniane są w kościołach krzyże i obrazy. Więcej na temat tego zwyczaju dowiemy się tu "V niedziela Wielkiego Postu i zasłanianie krzyży" lub tu "Zasłonięty krzyż - symbol żalu i pokuty grzesznika". Ten znak wprowadza nas w pasyjny czas Wielkiego Postu. 

Zobaczyć Jezus! Niezwykle poruszająca jest prośba skierowana do uczniów. Uczeń Jezusa postrzegany jest jako właściwy adresat tej prośby "chcemy zobaczyć Jezusa". "Chcemy" to też ważne słowo, które warto przemedytować pytając się o własne pragnienia (nie mylić z zachciankami). Trudne padają słowa w tej Ewangelii. Umrzeć, aby żyć. Obumrzeć, aby nie trwać w samotności. Tam, gdzie będzie mistrz, tam będzie i jego sługą. Czyli, że perspektywa krzyża jest wpisana w pójście za Jezusem, a my nie chcemy krzyża. Jednak ostatecznie, o czym zapewnia nas autor listu do Hebrajczyków, Jezus "gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają". Na kanwie tej perykopy, może warto też zadać siebie pytanie, czy ktoś w moim życiu (wyborach, postawach, uczynkach) może zobaczyć Jezusa? A drugie, wynikające z pierwszego pytanie, czy ja w mojej modlitwie spotykam się z Jezusem?

Do przemyślenia: Jak wygląda moja modlitwa?
Czy w moim życiu widać autentyczne chrześcijańskie świadectwo wiary?

Homilia z Mszy św.:

Dziś w naszej parafii trwają rekolekcje wielkopostne, stąd dziś bez moich homilii.

Dzisiejsze czytania: Jr 31,31-34; Ps 51,3-4.12-13.14-15; Hbr 5,7-9; J 12,26; J 12,20-33

"Ujrzeć Jezusa" - pp. Franciszek, Anioł Pański 21.03.2021 r.

Wehikuł czasu:

Duchowe Zamyślenie: V Niedziela Wielkiego Postu (18.03.2018), Rok B

Duchowe zamyślenie: V niedziela Wielkiego Postu (22.03.2015) Rok "B"

Inspirujące rozważanie (niedziela):

Niedzielne rozważania z "Gościa Niedzielnego"

Lectio divina i homilia na stronie biblista.pl

Stacja7.pl - Jutro niedziela

ks. Wojciech Węgrzyniak - medytacja

Szkoła Słowa Bożego - Rozważania niedzielne Rok B

Szkoła Formacji Duchowej - lectio divina, echo Słowa, skrutacja

Ubogacające komentarze

i homilie:

Anioł Pański z papieżem Franciszkiem

21 marca 2021 r.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

W tę piątą niedzielę Wielkiego Postu liturgia głosi Ewangelię, w której św. Jan opowiada o wydarzeniu, jakie miało miejsce w ostatnich dniach życia Chrystusa, na krótko przed Jego męką (por. J 12, 20-33). Gdy Jezus przebywał w Jerozolimie na święto Paschy, niektórzy Grecy, zaintrygowani tym, co uczynił, wyrazili pragnienie, żeby Go zobaczyć. Podchodząc do apostoła Filipa, powiedzieli mu: „Chcemy ujrzeć Jezusa” (w. 21). „Chcemy ujrzeć Jezusa”. Zapamiętajmy to pragnienie: „Chcemy ujrzeć Jezusa”. Filip powiadomił o tym Andrzeja, a następnie razem powiedzieli o tym Mistrzowi. W żądaniu owych Greków możemy dostrzec prośbę, jaką wielu mężczyzn i kobiet, każdego miejsca i czasu, kieruje do Kościoła, a także do każdego z nas: „Chcemy ujrzeć Jezusa”.

A jak Jezus odpowiada na to żądanie? W sposób, który zmusza nas do zastanowienia. Mówi w następujący sposób: „Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy […] Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie tylko samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity” (w. 23-24). Zdaje się, że te słowa nie odpowiadają na prośbę owych Greków. W istocie posuwają się dalej. Jezus objawia bowiem, że dla każdego człowieka, który chce Go szukać jest On ukrytym ziarnem gotowym umrzeć, aby przynieść owoc obfity. Jakby chciał powiedzieć: jeśli chcecie mnie poznać i zrozumieć, spójrzcie na ziarno pszenicy, które umiera w glebie, to znaczy: spójrzcie na krzyż.

Przychodzi na myśl znak krzyża, który na przestrzeni wieków stał się w najwyższym stopniu symbolem chrześcijan. Co widzi przede wszystkim ktoś, kto również dzisiaj chce „ujrzeć Jezusa”, pochodząc być może z krajów i kultur, w których chrześcijaństwo jest mało znane? Jaki jest najczęstszy znak, z którym się spotyka? Krucyfiks. W kościołach, w domach chrześcijan, a także noszony na własnym ciele. Ważne jest, aby znak był spójny z Ewangelią: krzyż nie może nie wyrażać miłości, służby, bezwarunkowego daru z siebie: tylko w ten sposób jest on naprawdę „drzewem życia”, życia nader obfitego.

Również dzisiaj wiele osób, często o tym nie mówiąc wprost, nie wypowiadając tego, chciałoby „ujrzeć Jezusa”, spotkać Go, poznać Go. Rozumiemy zatem, jak wielka odpowiedzialność spoczywa na nas, chrześcijanach i na naszych wspólnotach. My także musimy odpowiedzieć świadectwem życia, które daje siebie w służbie, życia, które przyjmuje styl Boga – bliskość, współczucie i czułość – i daje siebie w służbie. Chodzi o to, aby zasiać ziarno miłości nie za pomocą słów, które ulatują, ale za pomocą konkretnych, prostych i odważnych przykładów, a nie poprzez teoretyczne potępienia, lecz poprzez uczynki miłości. Wtedy Pan, ze swoją łaską, sprawia, że przynosimy owoce, nawet wówczas, gdy gleba jest jałowa z powodu nieporozumień, trudności czy prześladowań, lub postulatów legalizmu czy klerykalnego moralizmu. To jest ziemia jałowa. Właśnie wówczas, w trudnym doświadczeniu i samotności, gdy ziarno obumiera, nastaje chwila, kiedy kiełkuje życie, aby w swoim czasie wydać dojrzały owoc. To właśnie w tym splocie śmierci i życia możemy doświadczyć radości i prawdziwej owocności miłości, którą zawsze, powtarzam, daje się w stylu Boga: bliskość, współczucie, czułość.

Niech Dziewica Maryja pomaga nam naśladować Jezusa, podążać z mocą i radością drogą służby, aby miłość Chrystusa jaśniała w każdej naszej postawie i stawała się coraz bardziej stylem naszego codziennego życia.

za: ekai.pl