Duchowe Zamyślenie: XII Niedziela zwykła (19.06.2022), Rok C

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem

Pycha się rozpycha. Jeśli ktoś chce! Bóg nie chce mieć w nas niewolników, nie stosuje przymusu, aby pójść za Nim. Zwraca się konkretnie do człowieka, aby ten określił się w stosunku do Niego. Kim dla ciebie jestem? Czy patrzę na Boga jako na wszechmogącego handlarza. Bo można odmawiać modlitwy a jednocześnie Bogu odmawiać dostępu do swojego serca. Moc chrześcijanina wypływa z decyzji, aby naśladować Jezusa, pozwalając Mu w sobie działać. Mamy przyoblec się w Chrystusa. Przed takim wyborem miłości jesteśmy dziś postawieni. 

Do przemyślenia: Kim dla mnie jest Jezus?
Jak rozumiem słowa Jezusa o dźwiganiu własnego krzyża?
Co mi sprawia największą trudność w ofiarowaniu życia Jezusowi?

Homilia z Mszy św.:

Dziś bez nagranych homilii. W parafii przeżywamy renowację misji świętych. Homilie głosi ks. Dominik Chmielewski.

Dzisiejsze czytania: Za 12,10-11;13,1; Ps 63,2.3-4.5-6.8-9; Ga 3,26-29; Łk 9,23; Łk 9,18-24

#MODLITWA: "Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, † albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków". #Amen.

"Eucharystia nie tylko karmi, lecz także nasyca" - pp. Franciszek, 19.06.2022r. (We Włoszech jest dziś Boże Ciało)

 [Anioł Pański z papieżem Franciszkiem, 19.06.2022]

Wehikuł czasu:

Duchowe zamyślenie: XII niedziela zwykła (19.06.2016) Rok "C"

Duchowe zamyślenie: XII Niedziela Zwykła (23.06.2013) Rok "C"

Inspirujące rozważanie (niedziela):

Niedzielne rozważania z "Gościa Niedzielnego"

Lectio divina i homilia na stronie biblista.pl

ks. Wojciech Węgrzyniak - medytacja

Szkoła Słowa Bożego - Rozważania niedzielne Rok C

Szkoła Formacji Duchowej - lectio divina, echo Słowa, skrutacja

Ubogacające komentarze

"Słowo na niedzielę", TVP -> https://vod.tvp.pl/website/slowo-na-niedziele,1141

Anioł Pański z papieżem Franciszkiem

19 czerwca 2022 r.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry i dobrej niedzieli!

We Włoszech i w innych krajach obchodzimy dziś uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Eucharystia, ustanowiona podczas Ostatniej Wieczerzy była jakby punktem dotarcia w podróży, którą Jezus zapowiedział poprzez pewne znaki, zwłaszcza rozmnożenie chlebów, o którym mówi Ewangelia dzisiejszej liturgii (por. Łk 9, 11b-17). Jezus troszczy się o wielki tłum, który szedł za Nim pragnący słyszeć Jego słowo i wyzwolenia od różnego rodzaju zła. Błogosławi pięć chlebów i dwie ryby, łamie je, uczniowie rozdają i „nasycili się wszyscy” (Łk 9, 17) – mówi Ewangelia. W Eucharystii każdy może doświadczyć tej miłującej i konkretnej wrażliwości Pana. Kto z wiarą przyjmuje Ciało i Krew Chrystusa, nie tylko spożywa, ale zostaje nasycony. Spożywanie i zostanie nasyconym: chodzi o dwie potrzeby podstawowe, które zostają zaspokojone w Eucharystii.

Spożywanie. „Wszyscy jedli” - pisze św. Łukasz. Wczesnym wieczorem uczniowie radzą Jezusowi, aby oddalił tłum, żeby mógł pójść i poszukać pożywienia. Ale Nauczyciel chce zapewnić także i to: tym, którzy Go słuchali, chce dać także pożywienie. Cud chleba i ryb nie dokonuje się jednak w sposób spektakularny, lecz niemal powściągliwy, jak na uczcie weselnej w Kanie: chleba przybywa w miarę przechodzenia z rąk do rąk. Jedząc tłum uświadamia sobie, że Jezus troszczy się o wszystko. Taki jest Pan obecny w Eucharystii: wzywa nas, abyśmy byli obywatelami nieba, ale jednak uwzględnia drogę, którą musimy przebyć tu, na ziemi. Jeśli mam mało chleba w torbie, On to wie i o to się troszczy.

Czasami istnieje groźba ograniczenia Eucharystii do jakiegoś wymiaru ogólnikowego, odległego, może jasnego i pachnącego kadzidłem, lecz dalekiego od trudów codziennego życia. W rzeczywistości Pan bierze sobie do serca wszystkie nasze potrzeby, począwszy od tych najbardziej podstawowych. I chce dać przykład uczniom, mówiąc: „Wy dajcie im jeść!” (w. 13), tym ludziom, którzy słuchali go w ciągu dnia. Nasza adoracja eucharystyczna weryfikuje się, gdy troszczymy się o bliźniego, tak jak czyni to Jezus: wokół nas istnieje głód pokarmu, ale także istnieje głód towarzystwa, istnieje głód pocieszenia, istnieje głód przyjaźni, istnieje głód dobrego humoru, istnieje głód wrażliwości istnieje głód bycia ewangelizowanymi. Odnajdujemy to w Chlebie Eucharystycznym: Chrystus zwraca uwagę na nasze potrzeby i zaprasza, abyśmy czynili to samo wobec tych, którzy są obok nas. Musimy jeść i dawać do spożycia.

Jednak poza spożywaniem nie może też zabraknąć uczucia sytości. Tłum nasycił się nie tylko obfitością jedzenia, ale także radością i zdumieniem, że otrzymał je od Jezusa! Z pewnością potrzebujemy posilania się, ale także nasycenia, to znaczy wiedzy, że pokarm jest nam dany z miłości. W Ciele i Krwi Chrystusa odnajdujemy Jego obecność, Jego życie oddane za każdego z nas. On nie tylko daje nam pomoc, abyśmy mogli iść dalej, ale daje nam siebie samego: czyni się naszym towarzyszem podróży, wkracza w nasze sprawy, nawiedza nasze samotności, przywracając sens i entuzjazm. To nas nasyca, kiedy Pan nadaje sens naszemu życiu, naszym ciemnościom, naszym wątpliwościom, ale On widzi sens i to nas syci, ten sens, który Pan nam daje, to daje nam owo „coś więcej”, czego wszyscy szukamy: to znaczy obecności Pana! Bo w cieple Jego obecności nasze życie się przemienia: bez Niego byłoby naprawdę szare. Adorując Ciało i Krew Chrystusa, prośmy Go sercem: „Panie, daj mi chleba powszedniego, abym szedł naprzód, Panie, nasyć mnie swoją obecnością!”.

Niech Dziewica Maryja nauczy nas adorować Jezusa żywego w Eucharystii i dzielić się Nim z naszymi braćmi i siostrami.

za: papiez.wiara.pl, podkreślenia moje.