Modlitwa przed Komunią Świętą w stanie oschłości i niepokoju duszy.

Kategoria: Eucharystyczne

Utworzono: sobota, 19, lipiec 2025 16:58

Modlitwa przed Komunią Świętą w stanie oschłości i niepokoju duszy.

O Boże mój, posłuszeństwo jedynie wiedzie mnie do Twego stołu świętego! Słowa tak tkliwe, jakimi mnie zapraszasz, nie byłyby wystarczyły do ośmielenia mnie, bo w trwodze i niepokoju mej duszy, nie umiem osądzić, czy one odnoszą się do mnie... Wiem, że ułomność i nędza moja nadają mi prawo do tego, aby być do Twojej Uczty przyjętą, lecz wiem i to także, o Panie, iż nic nie uwalnia od tego. aby do niej bez szaty godowej przystąpić. Więc kiedy rzucę okiem na siebie, podniósłszy je wprzód na Ciebie, waham się i drżenie mnie ogarnia: bo jeżeli się od Ciebie oddalam, Uciekam od życia, a jeżeli niegodnie się zbliżam, wtedy z grzesznika już świętokradcą się staję... Ale, o Boże mój! Twoja miłosierna dobroć, która zapobiega naszym potrzebom, zna również i słabości nasze, i ona to zapewnia nam pomoc tak przeciwko zarozumiałości i pysze, jak i przeciwko zwątpieniu; bo jeżeli nie pozwoliłeś, byśmy ze śmiałością faryzeusza zbytecznie Twej łasce ufali, to nie chcesz także tego, ażeby głębokie poczucie niegodności naszej stało się naszą męczarnią, i aby ten Sakrament miłości był źródłem niepokoju i udręczenia naszego. Jestem Ci więc posłuszna, o mój Boże, i wśród ciemności, jakie mnie otaczają, chcę ślepo iść za przewodnikiem, któregoś mi dał, aby mię przywiódł do Ciebie. Zbliżę się do Ołtarza Twojego ze czcią i ufnością, nie żądając innej rękojmi niewinności oprócz słów zachęty, wyszłych z ust sługi Twojego, a raczej z Twoich, mój Boże! Przyjmuję, Panie, jako zasłużoną karę lub jako próbę zbawienną, ten brak światła i uczucia; tę oziębłość i roztargnienie, które mnie nie odstępuje nawet w obecności Twojej, gdy wszystkie władze mej duszy powinny by być pochłonięte przez uczucie miłości i uwielbienia ku Tobie. Wiara, nadzieją i miłość zdaje się, że wygasły całkiem w mym sercu; lecz wiem, o Boże, że nie odbierasz nigdy tych uczuć temu, kto ich się sam dobrowolnie nie zrzeka.

za: Bądź wola Twoja (1887r.)