Medytacja na Święto Ofiarowania Pańskiego (2 lutego)

Kategoria: W świecie ducha czy ciała: moje zdania i uwagi

Utworzono: czwartek, 02, luty 2023 00:49

W 2 lutego w Kościele obchodzimy Święto Ofiarowania Pańskiego czyli Matki Bożej Gromnicznej. Tego dnia przeżywamy też Dzień Życia Konsekrowanego, ustanowiony w 1997 r. przez papieża Jana Pawła II.

Wspominamy wtedy wydarzenie, kiedy Maryja z Józefem przynoszą do Świątyni małego Jezusa, aby Go ofiarować Bogu (Łk 2, 22-38). Na pamiątkę ocalenia pierworodnych podczas wychodzenia z niewoli egipskiej każdy syn pierworodny u Żydów był uważany za własność Jahwe. 40 dni po urodzeniu należało zanieść go do świątyni i złożyć w ręce kapłana, a następnie wykupić za 5 syklów czyli równowartość 5 dni pracy (Wj 13, 2.12-15). Z obrzędem tym łączył się również drugi obrzęd: oczyszczenia matki dziecka. Składano wtedy ofiarę z baranka i gołębia - chyba, że ubóstwo nie pozwalało na taką ofiarę, wtedy składano dwa gołębie (Kpł 12,6-8). Maryja i Józef byli ubodzy skoro złożyli w ofierze dwa gołębie.

Na początku warto zadać sobie pytanie. Po co ja przychodzę do świątyni, do kościoła? Czy, aby na pewno dla Boga? Czego uczy mnie Symeon: zaufania Bogu, aby być sprawiedliwym, relacji z Duchem Świętym? Dzisiejsze święto zatrzymuje nas przy takich słowach jak: wdzięczność, ufność, moc Boża, oczyszczenie, wsparcie, przyjście z pomocą. Ofiarować się Bogu to wejść w więź umacniającą miłość. Bardzo takiej decyzji potrzebujemy, aby głęboko wierzyć. Dziś Jezus jest darem uświęcającym nas.

Minęło 40 dni od Bożego Narodzenia.  Czy i jak żyje tajemnicą wcielenia? 

"On wziął Je w objęcia, błogosławił Boga" - taka jest radość Symeona, który widzi wypełnienie się jego najskrytszego pragnienia. Wyczekiwał on pociechy Izraela i doświadczył spotkania ze światłością prawdziwą, która oświeca każdego, gdy przychodzi na świat. Tą prawdziwą światłością jest Jezus - wcielono Słowo Boga. Ale jest On też tym światłem, które oświeca koniec ludzkiego życia. Jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem. On jest obecny w swoim Kościele, szczególnie w Eucharystii. Warto się dziś zapytać o źródło mojej nadziei na życie wieczne oraz o moją osobistą relację z Jezusem. Czy Jezus jest dla mnie źródłem wszelkiej pociechy? Czy moje serce odkrywa radość w spotkaniu z Nim? To pytanie tak naprawdę dotyczy mojej wierności łasce chrztu. Czy pozwalam Jezusowi-Światłu przenikać wszelkie moje ciemności i mroki? Symeon dodatkowo pokazuje nam, że jeśli pozwolimy prowadzić się natchnieniom Ducha Świętego, to spotkamy Pana. Każdy z nas przez chrzest stał się świątynią Pana, niech więc otworzą się podwoje naszego serca, aby mógł wkroczyć w nasze życie Król Chwały. Abyśmy nie chodzili w ciemnościach, ale mieli światło życia i dla tego świata byli świadkami Jezusa - światłości świata. Teraz Mój Władco, Królu Chwały, napełnij moja codzienność swoją obecnością, niech w moim sercu zagości pokój. Niech Twoja obecność rozpromieni mnie - oświeć mnie!

Ze mojego internetowego modlitewnika: [Litania na święto N.M.P.Gromnicznej (2.02)] oraz ze starych modlitewników [Modlitwy do Matki Boskiej Gromnicznej].

Na dodatek, bez przekonania, z odczuwalnymi mdłościami, ale czasem potrzeba skutecznego środka na wymioty:

Ruch Światło-Życie (zwany przez niektórych *****-***) zwraca uwagę na szczególną wymowę tego święta. Przeżywa je jako Dzień Światła. W Krościenku błogosławi się tego dnia świece na rekolekcje wakacyjne, które później przekazywane są poszczególnym diecezjom na Centralnej Oazie Matce w Krościenku, a w diecezji przekazywane są poszczególnym oazom średnim na Diecezjalnej Oazie Matce. Dzień Światła to również przejście od postoazy do preoazy tzn. przesunięcie akcentów w formacji rocznej. Kończy się czas, w którym głównie wspomina się przeżycia oaz rekolekcyjnych z poprzedniego roku, a rozpoczyna się czas intensywnego przygotowania do oaz wakacyjnych w tym roku.

Ta zmiana akcentów powinna być widoczna w formacji rocznej. Konkretnie wyrażać się to powinno w intensywnym przygotowywaniu diakonii poszczególnych oaz wakacyjnych, deklarowaniu uczestników na jakie rekolekcje i kiedy wyjeżdżają w wakacje. Każdy uczestnik Ruchu Światło-Życie powinien zadać sobie pytanie: gdzie jadę w tym roku na rekolekcje? Każdy animator powinien w swojej grupie (dziecięcej, młodzieżowej, studenckiej, dorosłych, małżeńskiej i rodzinnej) zadawać uczestnikom pytanie: Gdzie jedziesz na rekolekcje?

„Święto Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni obchodzimy w naszym Ruchu jako Dzień Światła. [..] To właśnie wtedy poświęcane są świece oazy danego roku. Wyobrażają one Chrystusa, Światłość świata, który przychodzi do nas jako światłość na oświecenie naszego życia.. Od tego dnia nasze myśli, nasze plany, przygotowania skierowane są do wielkiego przeżycia Oazy Żywego Kościoła danego roku [..]. Treść liturgiczna tego święta wiąże się głęboko z charyzmatem z naszego Ruchu. Zawiera, jak gdyby w zalążku, te wszystkie elementy, które później wchodzą do naszych oaz rekolekcyjnych. [..] Symeon otwiera pochód tych niezliczonych ludzi, którzy także będą otrzymywali Ducha Świętego, aby w tym Duchu Świętym przez wiarę rozpoznać i przyjąć Jezusa Chrystusa Mesjasza Pańskiego, Boga i Człowieka, Zbawiciela. Ile razy przychodzimy do kościoła, zwłaszcza żeby uczestniczyć w ofierze Mszy świętej, tyle razy dokonuje się tajemnica spotkania naszego z Jezusem Chrystusem w Duchu Świętym. Cała oaza w całym swoim programie jest na to ukierunkowana, żeby dokonało się spotkanie uczestnika oazy z Bogiem Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym, i żeby dokonało się spotkanie z innymi, z braćmi w tej oazowej wspólnocie, która ma się stać przeżyciem tajemnicy Kościoła, Kościoła-Wspólnoty.

(Ks. F. Blachnicki, Carlsberg 1986)