Wiem, że w Jego oczach jestem kimś niezwykłym.

Bóg przez oazę mnie przemieniał. Wyzwalał z samotności, kompleksów, zamknięcia w sobie. Tu, we wspólnocie, (Bóg) dał mi nowe imię, nazwał „Tygrysem”, uczył mnie radości, spontaniczności, bycia sobą. Nazwał mnie swoją umiłowaną córką i codziennie przekonuje mnie o swojej miłości: sprawia małe cuda w mojej rodzinie, na studiach, podnosi mnie z czułością, gdy upadam. Wiem, że w Jego oczach jestem kimś niezwykłym, bardzo cennym i że już niczego nie muszę się bać. Wspólnota jest dla mnie miejscem, gdzie się rozwijam i wzrastam. Tu uczyłam się modlitwy, myślenia, przyjaźni, dojrzałego chrześcijaństwa. Tu doświadczałam, że jestem kochana po prostu dlatego, że jestem. Że nie muszę nic nikomu udowadniać, ze mogę być sobą, nie muszę udawać. Tu odkrywałam, że moje życie może być wielkie, piękne, radosne i twórcze. Bóg? Jest dla mnie Ojcem – Kimś, kto kocha i jest blisko. I kto pragnie, bym Żyła, a nie tylko wegetowała;)

Ania