Duchowe Zamyślenie: V Niedziela Wielkiego Postu (26.03.2023), Rok A

Kategoria: Zamyślenie nad Słowem 2023

Pokładam nadzieję w Panu,
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie,
dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka,
niech Izrael wygląda Pana.

Granice państw, granice ludzkich możliwości, granice wytrzymałości, ... Człowiek przekraczając granice wchodzi w nowy porządek prawny, administracyjny, ... Wielu granic nie chce lub nie może przekroczyć. Taką jest granica śmierci. Dochodząc do niej jedyne co można powiedzieć "przykro, nic więcej nie można już zrobić, nic się nie da". Wcześniej można uzdrawiać, można czynić rzeczy wielkie, ale skoro na grobie jest kamień - nic więcej się nie da. Ole Jezus nie jest tylko człowiekiem, jest - jak słyszymy w prefacji - prawdziwym Bogiem i Władcą życia. Jezus już dziś pokazuje nam, że on działa po drugiej stronie granicy. Dla Niego kamień grobowy to nie przeszkoda. On jest zmartwychwstaniem i życiem. On wydobywa z grogów śmierci, lęku, grzechu. Czy wierzysz w to? Czy żyjesz tak, że widać, że w to wierzysz?

 Jedno słowo - wiara - a taka głębia. Dziś Jezus do każdego z nas mówi: "jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę". Czy chcemy ją widzieć? Widzimy trumny osób zmarłych na wirusa, słyszymy codziennie nowe statystyki i dane. To widzimy, ale przecież jest coś więcej. Coś za kamieniem grobowym. Jezus mówi nam, abyśmy go usunęli. To początek aktu wiary, zaufania słowu Pana. Czy moją decyzją-wyborem jest żyć jak dziecko światłości? Czy widzę siebie jako świątynię Ducha, w którym On rzeczywiście mieszka? Czy nie zapomniałem, przez mój sposób życia i wartościowania, o nadziei zmartwychwstania? Warto się zmierzyć z dzisiejszym słowem, abyśmy w Jezusie na nowo odkryli i wyznali Pana i Mesjasza, źródło życia wiecznego. I do nas Jezus kieruje następujące słowa: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?". To jak? Wierzysz w to?

Niezwykle trudna jest ta dzisiejsza scena ewangeliczna. Z jednej strony umierający Łazarz i ciepiące jego siostry - z drugiej strony Jezus, który nie wraca, aby uzdrowić, ale żeby wskrzesić. To takie zupełnie nie logiczne, wg ludzkiego wartościowania. I może właśnie o to chodzi. Tylko Bóg może działać tam, gdzie człowiek - nawet jeśli chce - już nie może. Dziś potrafimy troszkę przedłużyć ludzkie życie, potrafimy reanimować albo wybudzać ze śpiączek. Ale jeśli minie ten graniczny moment  i człowiek umrze, żadna technika i wiedza tego zmienić nie może. Człowiek umiera. Ale dziś musimy dać się przekonać, że śmierć nie ma ostatniego słowa. I dlatego ta Ewangelia jest taka trudna. Łatwo - nawet bardzo łatwo - za Martą krzyknąć - "już cuchnie" tzn. już po ptakach, nie da się, klamka zapadła. A jeśli chodzi o nasz grzech - to ten okrzyk może być w nas równie częsty. I siedzimy w naszych grobach. Bóg chce nam dać swego Ducha i otworzyć nasze groby. Chce wyzwolić nas od grzechu.

I jeszcze jedna - po ludzku - trudna myśl. Nasz powrót do życia z duchowej śmierci niekoniecznie musi znaleźć poklask wśród dotychczasowych znajomych. No bo chcielibyśmy być podziwiani - zauważani.  Legenda podaje, że niedługo po tym, Łazarz musiał opuścić Betanię i udać się na Cypr. Wpierw faryzeusze za to, że stał się dowodem mocy Jezusa, chcieli go zabić. Inni traktowali go jak ciekawostkę (taki był motyw obecności wielu na uczcie po wskrzeszeniu). Fatalista pomyślałby - oszukany i wykorzystany przez Jezusa. Ja powiem - przywrócony do życia przez przyjaciela i posłany na Cypr. Może miał wpływ na życie Barnaby - któż to wie. Na 100% kiedy umierał po raz drugi, pozwolił się przygarnąć swojemu Przyjacielowi, który jest zmartwychwstaniem i życiem. Dzięki temu wierzę, że umierając wchodzę w nowe życie - czyli paradoksalnie umierając rodzę się.

Może się wiec tak stać, że jeśli porzucimy nasz grzech, odwrócą się od nas ludzie, którzy do tej pory przy nas byli. Zwyczajnie możemy być dla nich wyrzutem wzywającym do określenia się, a to nie zawsze jest oczywiste. Łatwo więc rozwiązać problem odsuwając powód wątpliwości. Pytanie tylko, czy zachowamy w sercu radość, czy może obrazimy się na Jezusa i zapragniemy powrotu do dawnego życia. Chyba lepiej mieć prawdziwy dom a nie ciemny grób.

Na zakończenie, dwa pytania. Czy mimo wszystko wierzę Jezusowi? Czy widzę w Nim mojego przyjaciela?

W V Niedzielę Wielkiego Postu, zwaną też I Niedzielą Męki Pańskiej, zasłaniane są w kościołach krzyże i obrazy. Więcej na temat tego zwyczaju dowiemy się tu "V niedziela Wielkiego Postu i zasłanianie krzyży" lub tu "Zasłonięty krzyż - symbol żalu i pokuty grzesznika". Ten znak wprowadza nas w pasyjny czas Wielkiego Postu.

Dzisiaj, 26 marca, we wspomnienie Dobrego Łotra (św. Dyzmy), w Kościele w całej Polsce obchodzony jest Dzień Modlitw Za Więźniów. Ustanowiony został w 2009 roku przez polskich biskupów podczas 347. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie. Zanosimy w tym właśnie dniu modlitwy, aby osoby pozbawione wolności dostąpiły łaski Miłosierdzia Bożego. W kaplicach wielu zakładów karnych księża kapelani sprawują Eucharystię w intencji osadzonych i ich rodzin.

Ze starych modlitewników: [Modlitwa w V Niedzielę Wielkiego Postu. (1883r.)].

   Do przemyślenia: Kiedy i w  jakich okolicznościach miałem ochotę powiedzieć: "Panie, gdybyś tu był ..."?
Jak postrzegam swoją wiarę? Szczególnie, kiedy nie mam łatwego dostępu do sakramentów?
Co jest dla mnie źródłem nadziei?

Homilia z Mszy św.:

Dziś w nasze parafii rekolekcje, stąd bez nagranej homilii.

Dzisiejsze czytania: Ez 37, 12-14; Ps 130(129), 1b-2. 3-4. 5-7a. 7b-8; Rz 8, 8-11; J 11, 25a. 26; J 11, 1-45

#MODLITWA: "Prosimy Cię, Panie, nasz Boże, † udziel nam łaski, abyśmy gorliwie naśladowali miłość Twojego Syna, * który oddał własne życie za zbawienie świata. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków". #Amen.

"Franciszek apeluje o świadectwo nadziei i radości Jezusa" - Anioł Pański z pp. Franciszkiem - 26.03.2023r.

[Anioł Pański z pp. Franciszkiem, 26 marca 2023 r.]

Wehikuł czasu:

Można przeczytać rozważania (choć większość wkomponowuję w aktualne),
wysłuchać moich homilii (o ile działają, zob. mixcloud) i obejrzeć filmiki z komentarzami

Duchowe Zamyślenie: V Niedziela Wielkiego Postu (29.03.2020), Rok A

Duchowe Zamyślenie: V niedziela Wielkiego Postu (2.04.2017)

Duchowe zamyślenie: V Niedziela Wielkiego Postu (6.04.2014) Rok "A"

Inspirujące rozważanie (niedziela):

Niedzielne rozważania z "Gościa Niedzielnego"

Lectio divina i homilia na stronie biblista.pl

ks. Wojciech Węgrzyniak - medytacja

Szkoła Słowa Bożego - Rozważania niedzielne Rok C

Szkoła Formacji Duchowej - lectio divina, echo Słowa, skrutacja

Ubogacające komentarze

"Słowo na niedzielę", TVP -> https://vod.tvp.pl/website/slowo-na-niedziele,1141

[Anioł Pański z pp. Franciszkiem, 26 marca 2023 r.]

Anioł Pański z pp. Franciszkiem

26 marca 2023 r.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Dziś, w piątą niedzielę Wielkiego Postu, Ewangelia ukazuje nam wskrzeszenie Łazarza (por. J 11, 1-45). Jest to ostatni z cudów Jezusa opowiadanych przed Paschą. Łazarz jest bliskim przyjacielem Jezusa, który wie, że wkrótce umrze; wyrusza w drogę, ale przybywa do jego domu cztery dni po pogrzebie, kiedy nie ma już żadnej nadziei. Jego obecność budzi jednak na nowo pewną ufność w sercach jego sióstr Marty i Marii (por. w. 22.27). Chociaż są pogrążone w cierpieniu, uczepiają się tego światła, tej małej nadziei. Jezus zachęca je, by wierzyły i prosi, aby otwarto grób. Następnie Jezus modli się do Ojca, a potem woła do Łazarza: „Wyjdź na zewnątrz!” (w. 43). A on powraca do życia i wychodzi. To jest cud, tak prosto opisany.

Przesłanie jest jasne: Jezus daje życie nawet wtedy, gdy zdaje się, że nie ma już żadnej nadziei. Zdarza się niekiedy, iż czujemy się pozbawieni nadziei – to przytrafia się wszystkim, lub spotykamy ludzi, którzy porzucili nadzieję, zgorzkniałe, bo przeżyły coś okropnego, serce jest zranione i nie jest w stanie żywić nadziei, czy to z powodu bolesnej straty, choroby, głębokiego rozczarowania, doznanej krzywdy lub zdrady, z powodu popełnionego poważnego błędu przestali żywić nadzieję. Czasami słyszymy jak ktoś mówi: „Nic już nie można zrobić!” i zamyka drzwi dla wszelkiej nadziei. Są to chwile, w których życie zdaje się być zamkniętym grobowcem: wszystko jest mrokiem, wokół widzimy jedynie smutek i rozpacz. Dzisiejszy cud mówi nam, że tak nie jest, że to nie jest końcem, że w tych chwilach nie jesteśmy sami, wręcz przeciwnie, że właśnie w tych chwilach On staje się bliższym niż kiedykolwiek, aby na nowo obdarzyć nas życiem. Jezus płacze, Ewangelia nam mówi, że Jezus stojąc przed grobem Łazarza zapłakał. A dziś Jezus płacze wraz z nami, tak jak płakał nad Łazarzem: Ewangelia dwukrotnie powtarza, że był wzruszony (por. w. 33.38) i podkreśla, że zapłakał (por. w. 35). A jednocześnie Jezus zachęca nas, abyśmy nie przestali wierzyć i nie przestali żywić nadziei, abyśmy nie dali się przygnieść uczuciom negatywnym, które odbierają nam zdolność do płaczu. Podchodzi do naszych grobów i mówi do nas, tak jak wtedy: „Usuńcie kamień” (w. 39). W tych chwilach mamy jakby kamień w środku i jedynym, który może go usunąć jest Jezus, ze swoim słowem: „Usuńcie kamień”.

To właśnie mówi Jezus także i nam. Usuńcie kamień: cierpienie, błędy, nawet porażki, nie chowajcie ich w środku, w mrocznym, samotnym, zamkniętym pokoju. Usuńcie kamień: wyznajcie wszystko, co jest we wnętrzu – „Oh, wstydzę się tego”. Zrzućcie to na Mnie z ufnością - mówi Pan, Ja się nie gorszę - mówi Pan. Zrzućcie to na Mnie bez lęku, bo jestem z wami, miłuję was i pragnę abyście powrócili do życia. I tak jak Łazarzowi, powtarza każdemu z nas: Wyjdź na zewnątrz! Wstań, podejmij drogę, odzyskaj ufność! Ileż raz w życiu znaleźliśmy się w takim stanie, nie mając sił, aby powstać. Jezus mówi: idź naprzód: jestem z tobą. Biorę cię za rękę – mówi Jezus - jak wtedy, gdy byłeś dzieckiem uczącym się stawiać pierwsze kroki. Drogi bracie, droga siostro, rozwiąż opaski, które cię krępują (por. w. 45), nie poddawaj się pesymizmowi, który gnębi, nie poddawaj lękowi, który izoluje, nie poddawaj przygnębieniu z powodu pamięci złych doświadczeń, nie poddawaj paraliżującemu lękowi. Jezus nam mówi: chcę, abyś żył, nie opuszczę cię i jestem z tobą! Wszystko wokół jest mrokiem, ale Ja jestem z tobą. Nie daj się uwięzić cierpieniu, nie pozwól, aby umarła nadzieja: bracie, siostro powróć do życia! Jak to mam zrobić? – Weź mnie za rękę. A On bierze nas za rękę. Pozwól się wyciągnąć. A On może to uczynić w tych okropnych chwilach, które zdarzają się każdemu z nas.

Drodzy bracia i siostry, ten fragment, znajdujący się w 11 rozdziale Ewangelii św. Jana, a który bardzo warto przeczytać, jest hymnem na cześć życia. Czytamy go, gdy Pascha jest bliska. Być może i my w tym okresie nosimy w naszych sercach jakiś ciężar lub jakieś cierpienie, które zdaje się nas przygniatać, coś okropnego, jakiś dawnych grzech, którego nie potrafimy wyznać, jakiś młodzieńczy błąd. Jest to zatem pora, aby usunąć kamień i wyjść na spotkanie Jezusa, który jest blisko. Czy potrafimy otworzyć przed Nim nasze serca i powierzyć Jemu nasze troski? Czy potrafimy otworzyć grób problemów i spojrzeć poza próg, ku Jego światłu, czy też się tego lękamy? A czy z kolei, jako małe zwierciadła Bożej miłości potrafimy słowami i gestami życia rozświetlać środowiska, w których żyjemy? Czy dajemy świadectwo nadziei i radości Jezusa, my wszyscy będący grzesznikami? Chciałbym też skierować słowo do spowiedników. Bracia, nie zapominajcie, że wy też jesteście grzesznikami. I jesteście w konfesjonale, nie po to, by torturować, lecz aby przebaczać. I przebaczyć wszystko. tak jak Pan wszystko wybacza. Niech Maryja, Matka nadziei odnowi w nas radość z tego, że nie czujemy się samotni i wezwanie do wnoszenia światła w otaczające nas mroki.

za: papiez.wiara.pl, podkreślenia moje.